സത്യം ഇതൊന്നും അല്ല...

വ്യാസ കോളേജിലെ നീണ്ട വരാന്തകള്‍ പലപ്പോഴും നിഴലും വെളിച്ചവും കലര്‍ന്ന് ഒരു കൊളാഷ് സ്രിഷ്ടിക്കുന്നു. അതിമോഹനം എന്നു വിശേഷിപ്പിക്കാവുന്ന ആ കാഴ്ച് യുടെ ഏതോ ഒരു ഇടവേളയില്‍ ആകാശ നീല നിറമുള്ള ചുരിദാര്‍ അണിഞ ഒരു പെണ്‍കുട്ടി മുഖം തരാതെ കടന്നു പോയോ..?

അവളെ തേടിയുള്ള എന്റെ യാത്രകള്‍ ഇന്നുവരെ ഒരു സഞ്ചാരസാഹിത്യ ക്രിതിയിലും ഉള്‍പ്പെടുത്താന്‍ ശ്രമിച്ചില്ല ..ചീഞ്ഞ മുട്ടയുടെ മാത്രം മണമുള്ള കെ മിസ്ട്രി ലാബിനടുത്ത് നിന്നും ആണ് ആദ്യം ആ രൂപം കാണുന്നത് ..പിന്നീട് ഒരിക്കല്‍പോലും ആ ആകാശ നീലിമ കണ്ടില്ല്ല..

ആരായിരിക്കും അവള്‍ ...?

കാന്റീനിലെ ചര്‍ച്ചയില്‍ ഈ വിഷയം വന്നപ്പോള്‍ ,കണക്കുകള്‍ കൊണ്ട് കസര്‍ത്ത്കാട്ടി..ശിവനും വിനോദും ഓരോ ക്ലാസ്സിലെയും കുട്ടികളെ നിരത്തി നിര്‍ത്തി ഇതാണു ഇതാണു എന്നു പറഞ്ഞു. പക്ഷെ എന്റെ മനസ്സുപറഞ്ഞു സത്യം ഇതൊന്നുമല്ല എന്ന്.

ദിവസങള്‍ നൂലു പൊട്ടിയ പുസ്തകത്താളുകള്‍ പോലെ പറന്ന് നടന്നു.തിരിച്ചു വരാതെ. ഒരുദിനം സ്വന്തം ക്ലാസ്സിലെ ആരവങള്‍ക്ക് ഒടുവില്‍, ആകാശനീലിമ നിറയെ ഏറ്റുവാങിയ ആ പെണ്‍കുട്ടിയെ കണ്ടപ്പോള്‍ അതുവരെ ക്ലാസ്സില്‍ വരാതെ നടന്നതിനു ലജ്ജതോന്നി...